Şşş, çok gizli!

Bir anda üstümde bir ağırlık hissetmemle Alpha'nın çekmekte olduğu ve benim de başrol oyuncusu olduğum o film setinden ayrılmak zorunda kaldım. Işık... Gözlerimi öyle rahatsız ediyordu ki! Ellerimi gözlerime siper ederek Jos'a baktım. Üzerinde oldukça şık bir elbise vardı, dün gece eve uğramış gibi bir hali yoktu. İşte beni ikizimden ayıran şey de buydu, o geceleri üzerinde şık elbiselerle erkeklerle takılırdı, bense ya partilerde, ya da üzerimde pijamalarımla televizyonun başında Johnny Depp filmleri izleyerek takılırdım. Bundan memnun olmadığımı kim söyledi! Jos'un üstüme atladığı sırada bir şeyler söylediğini duymuştum ancak uyku sersemliği ile ne söylediğini anlayamamıştım. Jos elindeki ayakkabıları yere bıraktıktan sonra pikenin altına girdi ve yanıma uzandı. "Sana anlatmam gereken şeyler var ama kimseye söyleyemezsin." İşte bunu duymak, uykulu halimin gitmesini ve tamamen uyanmamı sağlamıştı. Uzun uzun esnedikten sonra bana sabırsızca gözlerini dikmiş olan ikizime baktım ve "Konuş bakalım, ikiz. Bu sefer ne yaptın?" Derin bir nefes aldım ve gözlerimi ovuşturdum. Hala uykum var gibiydi, ancak Jos'un söyleyeceklerini de çok merak ediyordum.

"Şu geçen günkü kokteyli hatırlıyor musun? Bizimkilerin bizi zorla götürdüğü. Hani sen bana haber vermeden sıvışmıştın." O sıkıcı mı sıkıcı kokteyl. Gururla onaylarcasına başımı salladım. O kokteylden sıvışıp, harika bir partiye gitmiştim ve yaptığım şeyle sonuna kadar gurur duyuyordum. Jos konuşmaya devam etti. "O gece Bay Davin'e merhaba demeye gittim... Edgard Davin'e." Edgard Davin adını ve merhaba kelimesini duyunca kaşlarım ilgiyle kalktı. Jos'un söylediklerinin sonucunun nereye varacağını biliyordum, ancak yine de düşündüklerimin gerçek olmadığını ummaktan başka çarem yoktu. Jos'un bir hata yapmamış olmasını umuyordum. "Bana, ehm, manzarayı göstermesi için Hotel Plaza'nın çatı katındaki süitine çıktık. Ama iş manzarayla bitmedi..." Bunları duyduktan sonra şaşkınlık ve dehşet ifadesiyle olduğum yerde doğruldum. Tam, "Aman Tanrım Joselle, sen ne halt yedin!" diye bağıracakken Jos ağzımı kapatarak beni susturdu. "Dur! Daha bitmedi. Alexis ona süpriz yapmak için bir sepet muffin getirmiş, bizi gördü." Öylece donakalmış ve gözlerim faltaşı gibi açılmış bir şekilde Jos'a baktım. O ise ciğerlerindeki tüm nefesi bir anda dışarı vermiş ve sıkıntılı bir ifadeyle düşüncelere dalmıştı. Birkaç dakika ne diyeceğimi bilemeden öylece durdum. Jos gerçekten büyük bir hata yapmıştı. Ancak ona kızamazdım, o da bir genç kızdı ve o da hatalar yapabilirdi. Yalnızca bir daha Edgard Davin ile görüşmemesi gerektiğini söylemem gerekiyordu. İkizimi o küçük kız delisi manyaktan korumak için elimden geleni yapacaktım! GG bir kez daha haklı çıkmıştı. "Pekala, önümüzde iki seçenek var," dedim. "Pılımızı pırtımızı topluyoruz, saçlarımızı sarıya boyayıp kısacık kesiyoruz ve Peru'ya taşınıyoruz. Ya da sen bir daha o adamı görmüyorsun, Alexis'ten özür diliyorsun ve New York'taki mükemmel, mutlu hayatımıza devam ediyoruz." Yüzümde ciddi bir ifadeyle daha dik oturdum ve kollarımı göğsümde birleştirdim. Peru'ya taşınma fikri değişik olabilirdi, ancak saçımı sarıya boyayıp kısacık kesince bir daha aynaya bakamayacağımı da biliyordum. Bu yüzden Jos'un ikinci seçeneği tüm koşulları ile kabul etmesini ummaktan başka şansım yok gibi görünüyordu.

"Çok geç!" Jos sırtını yatağın arkalığına yaslarken ve dizlerini karnına çekerken gözlerimi devirdim. Neden çok geç olabilirdi ki? Hayatta hiçbir zaman hiçbir şey için geç değildi, en azından bana göre. "Dün gece, ııım, onun evindeydim. Ve Alexis'e o gece pek iyi şeyler söylemedim. Ölmemi istiyor." Pekala, demek ki hayatta bazı şeyler için geç olabiliyormuş. Derin bir nefes aldım ve Jos telefonunu bana uzatıp Alexis'in atmış olduğu "Huzur içinde öl Jos." mesajını okurken kaşlarımı kaldırdım. Dalgın bir sesle gözlerimi telefondan ayırmadan "Şey, en azından huzur içinde ölmeni istiyor. Hani, acı çekerek ya da işkence görerek değil. Bu da bir şey." Omuz silktim ve dizlerimin üstünde Jos'un yanına doğru yürüdüm. Bağdaş kurduktan sonra kollarımı omzuna doladım ve derin bir iç çektikten sonra "Şey, şimdi şöyle felsefik bir şey söylemem gerekiyor sanırım. Ama çok uykum var," dedim ve ağzımı kocaman açıp esnedim. "Bu yüzden sana söyleyeceğim tek şey, tipik bir kitap ve film repliği. Kalbinin sesini dinle. Ne doğru geliyorsa onu yap ve bir daha ikizini görmekte olduğu harika bir rüyadan uyandırma." Başımı Jos'un omzuna yasladım ve gözlerimi yumdum. Cidden çok mayışmıştım!