Süper gizli buluşma

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] ve [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

O geceden beri kafamı kurcalayan pek çok vardı. Öncelikle Alexis. Ona bir mesaj atmıştım ama dönmemişti. Dahasını yapamazdım, ona söylediklerimden sonra. Ve tabi Edgard'a gerçek yaşımı söylediği için ona fazlasıyla kızgındım. Bu yüzden, şimdi aynanın karşısında dudaklarıma dikkatle kırmızı rujumu sürüyordum. Siyah, kalın askılı, dar ve mini elbisemi giymekle doğru tercihi yaptığıma inanıyordum. Edgard'ın tarzı buydu değil mi? Son bir kontrolden sonra hazırdım.

Normal buluşmalarda erkek kızı arabasıyla alırdı ama bizimki hiç normal bir durum değildi. Roselle bile bilmiyordu durumu. Bu yüzden Empire'dan biraz uzaklaştıktan sonra bir taksiye atladım ve taksi sürücüsüne Brooklyn'e gitmesini söyledim. Bu çevrede yaşayan insanların büyük bir kısmı işi düşmedikçe oraya uğramazdı. Aslında GG'de Cher'in Brooklyn'de takıldığına dair bir haber okumuştum. Her neyse. Taksi parasını ödeyip isminden İtalyan yemekleri yaptığını tahmin ettiğim restorana girdim. Pek restoran denilemezdi gerçi. Kimse yanıma gelip rezarvasyonumun kimin adına olduğunu sormadı. Omuz silkim gözüme rahat görünen masalardan birine geçtim.

Joselle ile o geceden sonra konuşma fırsatımız olmamıştı. Bu akşam için anlaştığımızda fazla göze batmayan bir yer seçmiştim. Hatta sırf bu yüzden de takım elbise giymekten kaçınmıştım. Genelde takım elbiseli olduğumdan beni hemen tanıyorlardı. Bu yüzden daha basit şeyler tercih etmiştim. Saatimi takarken koluma Joselle ile ilgili her şeyi bitirme kararı almıştım. O küçüktü hem de çok küçük. Bense şirketin durumunu tehlikeye atmamalıydım. Arabama atlayıp son sürat gideceğim yere vardım. İçeri girdiğimde gözlerim oturanlarda gezindi. Aradığım kişiyi bulunca yanına doğru gittim. Karşına otururken "Joselle. Nasılsın?" Elimin hareketiyle gelen garsondan üç buzlu bir viski istedim. Joselle içinse kırmızı şarap. Garson gittiğinde yeniden ona dönüp gülümsedim. Yaptığımızın hata olduğunu ve bir daha olmayacağını anlatacaktım güya. Sürdüğü kırmızı rujla güzelleşmiş dudaklara bakarken bu pek zordu. İç geçirdim. Bu iş tahmin ettiğimden daha zor olacaktı. Minik siyah elbisenin ve kırmızı dudakların dikkatimi dağıtmasına izin vermemeliydim. Dia'da her zaman nefes kesici görünürdü ama bu nutkumun tutulduğu anlamına gelmiyordu.

Giysim:

Edgard içeri girerken onu daha önce hiç takım elbisesiz görmediğimi hatırladım. O gece hariç, tabii. Yüz ifadesi sert görünüyordu, oysa benimle görüşeceğine mutlu olur sanıyordum. Yoksa? Ah, o ihtimali düşünmek bile istemiyorum. "Joselle. Nasılsın?" Ben cevap vermeden garsona içki siparişlerini verdi. Ardından bana dönüp gülümsedi. İşte o an şüphelerim silindi. Gözlerinin arada bir dudaklarıma takıldığını farketmiştim. Ben de gülümsedim. "İyiyim, ya sen?" Bu sırada şöyle bir etrafa bakındım, Edgard gelene kadar gözlerimi kapıdan ayıramadığım için restoranın nasıl bir ortamı olduğunu inceleme fırsatım olmamıştı. "Harika bir seçim!" Alay ettiğimi anlardı herhalde. Arkama yaslanıp kollarımı göğsümde kavuşturdum. Aslında bunun sebebi ona daha fazla yaklaşmamak için kendimi zor tutmamdı. Onun kokusu ne kadar az alırsam, ona ne kadar uzak olursam o kadar iyiydi. Şu an için.

"İyiyim, ya sen?" Ben de gülümsedim ve cansız bir şekilde aynı cevabı verdim. "Harika bir seçim!" Yeniden gülümsedim ama artık gülümsemekte zor geliyor gibiydi. Cevap olarak da sadece başımı salladım. Gerilmiştim. Bu sırada içkiler geldi ve ben büyük bir yudum aldım. Karşımdaki kızı kırmamam gerekiyordu. "Görüşmeyeli neler yaptın?" Konuşacak bir konu bulmak için düşündüm. Sıkıntıyla iç geçirmemek için kendimi zor tutuyordum. Parmaklarım masada ses çıkarmaya başladığında garson gelip beni bu sıkıntıdan kurtardı. Menüdeki en hafif yemeği istedim. Aslında yemesem de olurdu. Pek aç değildim. Joselle de sipariş verince garson gitti. "Joselle. Seninle konuşmak istediğim bir şey var." Nasıl anlatmalıydım ki? Bu kız bana düşman kesilirse ayvayı yerdim. Bir yudum daha aldım içkimden. Sinirlerimi rahatlatmasını umuyordum ama bu gerginliğin üzerine beni daha kolay sarhoş yapacak gibiydi.

Edgard'ın rahat ifadesi tekrar kayboldu. Neler oluyordu böyle? Buraya gelirken bu tarz bir şüphem yoktu. Yanından ayrılırken isterse bana ulaşabileceğini söylemiştim ve mesaj bırakmıştı. Görmek istediğimde ise ikiletmemişti. "Görüşmeyeli neler yaptın?" Parmakları masada bir tempo tutturunca bir terslik olduğuna iyice inanmaya başladım. Gerginlik elle tutulacak kadar yükselmişti. Garsondan uzun süreli diyetimin ödülü olarak bir porsiyon lazanya istedim, kırmızı şarapla rüya gibi bir ikiliydi. Belki bu moralimi düzeltmeme yardımcı olurdu. "Joselle. Seninle konuşmak istediğim bir şey var." İşte, hazin son mu demeliydim? Hayır. O gece karar verdiğim bir şey vardı. İstediğim her şeyi ne yapıp edip alacaktım. Lazanyam gelince bir çatalı mideme yolladım ve şarabımı yudumladım. Şimdi hazırdım. "Ne konuşacağını tahmin edebiliyorum Edgard. Gerçekten yazısız iş ortakları kuralları yüzünden eğlenceyi bir kenara mı atacaksın? Bu her zaman yakalanabilecek bir şans değil." Uzanıp elimi, masadaki temposu gittikçe hızlanan elinin üzerine koydum ve onu durdurdum. Gözlerinin içine yaramaz bir ifadeyle baktım. "İzin ver sana bu işin daha ne kadar eğlenceli olabileceğini göstereyim. Hiçbir risk yok. Güven bana. Karşındaki Joselle Pierce." Dudaklarımın kenarları yukarıya kıvrılırken kendime güvenim pek belli oluyordu.

Yemekler geldiğinde elimin hareketi kesilmemişti. "Ne konuşacağını tahmin edebiliyorum Edgard. Gerçekten yazısız iş ortakları kuralları yüzünden eğlenceyi bir kenara mı atacaksın? Bu her zaman yakalanabilecek bir şans değil." Elini elimin üzerine koyunca bu kıza uyup diğer herşeyi görmezden gelmenin ne kadar kolay olacağını düşünüyordum. "İzin ver sana bu işin daha ne kadar eğlenceli olabileceğini göstereyim. Hiçbir risk yok. Güven bana. Karşındaki Joselle Pierce." Gülümsemesine baktım. Elimi çekmemiştim masanın üzerinden. Boşta kalanı ise bardağımı tutup içkiden bir yudum almak için kullandım. "Sana güvenip diğer şeyleri umursamazsam kaybeden sadece ben olmam Joselle. Belki de sen reşit olana kadar bu görüşmeleri kesmeliyiz. Bu ikimiz için de daha iyi olur." Elimi usulca çektim masadan ve bardaktaki içkiyi bitirdim. Yemek yiyebileceğimi sanmıyordum. Aç karnına içki daha kolay etki ediyordu. Tüm bunları bir kenara bıraktım. Şu an sarhoş olmaktan daha büyük sorunlarım vardı.

"Sana güvenip diğer şeyleri umursamazsam kaybeden sadece ben olmam Joselle. Belki de sen reşit olana kadar bu görüşmeleri kesmeliyiz. Bu ikimiz için de daha iyi olur." Elini elimin altından çekti ve ben beynimden vurulmuşa döndüm. Beni sadece geceleri takılmak için mi istiyordu? Yoksa neden reşit olmamı beklemek istesindi ki. Öfkemi belli etmemek için zor duruyordum. Ben de elimi çekip lazanyayı koca lokmalar halinde ağzıma tıkmaya başladım. Eh, bu öfkeli biraz belli ediyor olabilirdi. Yutkunmakta zorlanınca koca bir yudum şarap içtim. Ne söylemem gerektiğini düşünüyordum. Eğer öfkemi belli edipte ona ne kadar pislik bir herif olduğunu söylersem her şey biterdi. Alexis kazanırdı. Edgard'la bir daha hiç şansım olmazdı. "Ya da reşit olana dek gizlice buluşuruz. Aynen böyle. Ne farkı olur ki?" Garsona Edgard'a bir bardak daha getirmesini işaret ettim. Onu da bitirdiğinde buradan girmeyi önerecektim. "Senin istediğin gibi yaşadığını düşünüyordum. Başkalarının kurallarına boyun eğmediğini..." Masumca gülümsedim ona. Bu yemi yutmalıydı artık.

Öfkelenmişti sözlerime. Yemekten nefret eder gibi bir hali vardı. "Ya da reşit olana dek gizlice buluşuruz. Aynen böyle. Ne farkı olur ki?" İçkim tazelenince nefes almadan içmeye koyuldum. "Senin istediğin gibi yaşadığını düşünüyordum. Başkalarının kurallarına boyun eğmediğini..." Gülümsedi bana. Bense bardağı sert bir tavırla masaya bıraktım. "Gidelim buradan." Boğuluyordu burası beni. Masaya bol miktarda bahşişle beraber yüklü bir miktar para bıraktım. Hızlıca orayı terkedip arabama doğru gittim. "Seni evime bıraksam iyi olacak. Evine... Başka bir zaman bu konuyu konuşuruz. Şu an pek ciddi konular konuşacak durumda değilim." Kapıyı ona açtım ve sonra da kendi yerime geçtim. Büyük bir hızla yola çıktık. Sinirlerimin neden bu kadar gerildiğini anlayamıyordum. Sanırım aç karnına içkidendi.

Bardağını bir kerede bitirip masaya kırmak istercesine bıraktı. "Gidelim buradan." Cüzdanından hızla bir miktar para çıkarıp masaya koyarken dudaklarım titriyordu. "Seni evime bıraksam iyi olacak. Evine... Başka bir zaman bu konuyu konuşuruz. Şu an pek ciddi konular konuşacak durumda değilim." Nefesim ve kalp atışlarım hızlanarak kalktım, arabaya yerleşir yerleşmez ve ilk gece yaptığım gibi yüzünü ellerimin arasına alıp dudaklarını öptüm. Önce beni iter gibi olmuş, sonra karşı koymayı bırakmıştı. Biraz olsun oksijen alabilmek için geri çekildim. "Senin evine gidelim. Konuşmamıza bile gerek yok." Cevabını heyecanla bekliyordum.

Arabaya bindiğimizde ona doğru döndüm. Yüzümü tutup beni öptüğünde karşılık verip vermeme konusunda kararsız kaldım ama sonunda ben de onu öptüm. "Senin evine gidelim. Konuşmamıza bile gerek yok." Her şeyi çok basit gösteriyordu bana ama benim sorumluluklarım vardı. Bir süre yüzüne baktım. Sonra arkama yaslanıp gaza bastım. Hız sınırını aştığım halde peşime polis takılmadı. Şu an tek istediğim üç buzlu viskime kavuşmaktı. Uçururcasına sürdüm arabayı. Evime geldiğimde kapının yanındaki panele şifreyi girdim ve kapılar açıldı. Aynı hızla içeri girdim arabayla. Merdivenlerin önünde durdum ve kapıyı açıp dışarı çıktım. Clark bugün her zamanki gibi evde değildi. Beni bu büyük evde yalnız bırakıyordu sürekli. Belki de ona bu kadar baskı yapmamın sebebi artık gecelerimi yalnız geçirmekten sıkılmamdı. Yemeklerimi bile yalnız yiyordum. Hizmetçileri saymazsak tabi. Kapıda beliren hizmetçiye attım araba anahtarını. Joselle geliyor mu diye bakmadım. Başka seçeneği yoktu çünkü. İlk yaptığım şey viski şişeme sarılmak oldu. "İşte benim evim. Sen de içmek ister misin?" Bardağımdan bir yudum alırken bir yandan da ona bakıyordum.

Bir otelin çatı katında yaşıyor olduğumdan -bu otel new york'un en şatafatlı oteli olsa bile- bu tarz müstakil bir evi Hamptons'dan başka yerde görmemiştim. Ama burada olduğum için mutluydum. Edgard beni Empire'on önünde bırakmaya kalkmamıştı. Aniden aklıma Clark geldi; Davin. Burdaysa ayvayı yerdik! Ama Edgard'ın rahat tavırlarına bakılırsa sorun yoktu. Arkasından sessizce içeriye süzüldüm ve duvarların aile resimlerinden çok ne olduğu anlaşılmayan, sözde "sanatsal", ya da ben sanatsal nedir bilmediğim için çözemediğim tablolarla doluydu. Clark'a ait bir adet formalı resim vardı, bir de Edgard'ın bir kaç sene önceki hali olduğunu tahmin ettiğim kare. "İşte benim evim. Sen de içmek ister misin?" Omuz silktim. "Hafif bir şeyler olsun." Edgard'ın tadını ayıkken çıkarmak istiyordum. O farketmeden arkasından yanaştım ve kollarımı beline sardım. "Bu faslı atlayabiliriz ama?"

"Hafif bir şeyler olsun." Martini mi vermeliydim? Aniden belimde hissettiğim kollarla başımı arkaya doğru çevirip baktım. "Bu faslı atlayabiliriz ama?" Bardağımdaki içkiyi bitirdim ve arkamı dönüp ona baktım. Eğildim ve dudaklarını öptüm. Kısa bir öpücüktü. "Senin için fazla yaşlı olduğumu düşünmüyor musun?" Tüm bunları birkaç günlük kaçamak için yapıyorsam bu kız evine geri dönecekti bu gece. Yalnız yattığım ne ilk ne de son gece olacaktı. Canı sıkılınca beni bırakmaya kalkarsa işler tehlikeli bir hal alacaktı. Bu konuda ona pek güvenmiyordum çünkü o daha gencecik bir kızdı. "Senin oyuncağın değilim yani günlüğüne yazacağın birkaç eğlenceli sayfa olmak istemiyorum." Arkamdaki duvara yaslandım. Bardağımı bir kez daha doldurup bir kez daha boşalttım. Sinirlerim akşamdan beri ilk defa rahatlamıştı.

Öpücüğü doğru yolda olduğumu gösteriyordu. "Senin için fazla yaşlı olduğumu düşünmüyor musun?" Şaka mı ediyordu? Aşırı yakışıklı, çekici, seksi, tatlı, hoş vb. olduğunun farkında değil miydi? Ne Constance Billard'a giden ne de üniversiteye giden hiçbir kızın onun çok yaşlı olduğunu düşündüğüne inanamazdım. "Senin oyuncağın değilim yani günlüğüne yazacağın birkaç eğlenceli sayfa olmak istemiyorum." Vay canına, kastettiği uzun sürecek bir şeyler miydi? Edgard Davin'in bunu yapabileceğini sanmıyordum. Şu an ona fena halde tutulmuştum ama ben Joselle Pierce'dim ve ne zaman sıkılacağımı kestiremezdim. Yine de güven verecek bir gülümseme eşliğinde ilerleyip duvara yaslanan adamın boynuna doladım kollarımı. "Benim için yaşlı olduğunu düşünüyor olsam burada olmazdım." Yüzümü onunkine yaklaştırdım ama sert bir öpücükten önce söylemem gereken bir cümle kalmıştı. "Olsa olsa ben sizin oyuncağınız olurum, Bay Davin."

"Benim için yaşlı olduğunu düşünüyor olsam burada olmazdım." Kollarını boynuma dolamıştı. "Olsa olsa ben sizin oyuncağınız olurum, Bay Davin." İç geçirdim. Bu kızla konuşurken hep iç geçiriyordum nedense. Dudaklarından öptüm onu. Bardağı kenara koydum ve onu öperken bir yandan da kucakladım. Evin her yerini ezbere bildiğimden merdivenlere ulaştım ve onu üst kata çıkardım zorlanmadan. Odamın kapısını açtım ayağımla. Joselle iki kişilik geniş yatağımın üzerine düştüğünde geri çekilip ceketimi çıkardım. Sonra yeniden eğildim ve bir yandan öperken diğer yandan elbiseyi çıkarmak için yer arıyordum. Hata yapıyor olabilirdim. Yine de her şeyi sabaha bıraktım ve Joselle'nin bana tüm sıkıntılarımı unutturmasını umarak elbisesini çıkarmaya koyuldum.