Oturduk Ders Çalışıyoruz.

&Cher.
&Clark.

Opera sanatının anayurdu İtalya'dır. Rönesans'ın başlıca merkezlerinden biri olan Floransa, müzikli sahne eserlerinin de beşiği sayılır. İncelemelerden, opera fikrinin bu şehirdeki bazı müzikçi ve şairlerin birleşerek eski Yunan oyunlarına benzer eserler yazmak istemelerinden doğduğu anlaşılıyor. Örnek olarak “Yunan Trajedisi” alınınca eşlik edecek müziğin nasıl olacağı problemi tartışmalara yol açmış, mısraları Renuccini tarafından yazılan ve Peri tarafından 1594'de bestelenen “Dafne” adlı ilk opera sanat çevrelerinde büyük heyecan uyandırmıştı.

Operada ilk gelişimi Claudio Monteverdi'de görüyoruz. 1607 yılında bestelediği “Orfeo” adlı operasıyla orkestrayı birinci plana almış, ses türlerini zenginleştirmiştir. Burjuvaların da opera istemesi nedeniyle sanatçılar arialar yazmış ve 30 yıl sonra Venedik'te para karşılığı opera izlenebilen ilk opera binasının açılmasıyla sanatın merkezi Floransa'dan bu şehre geçmiştir. Burada koro ikinci plana alınmış, Venedik üslubu opera doğmuştur. 17. yüzyıl sonlarına doğru Napoli, İtalyan operasının merkezi olmaya başladı. İtalyan operası Avrupa'ya kısa zamanda yayıldı. Opera sanatı en büyük gelişmeyi 19. yüzyılda gösterdi. Yüzyılın ilk yarısında opera buffa (komik opera) İtalya'da Rossini, Donizetti ve özellikle de Mozart ile dikkate değer örnekler kazandı.

Derin bir nefes aldım ve önümdeki kağıtlara iğrenerek baktım. Bu okuldaki tek teori dersi "Opera Tarihi"ydi. Evet böyle bir ders var, ve tek nefret ettiğim ders. Lanet. Elimi saçlarımın arasından geçirdim ve gözlüğü burnumdan yukarı doğru ittim. Bu ders baraj kredi puanlarım için önemliydi. Kafamı kaldırdım ve önünde bir kaç cilt ansiklopediye gömülmüş Clark'a baktım. Hızlıca bir şeyler yazıyordu. Kafamı masaya koyup inledim. "Ders çalışmaktan nefret ediyorum." Sonrasında bana sırıtan Clark'a homurdandım ve önümdeki kahveden -içine azıcık likör katmıştım- büyük bir yudum aldım. Sonrasında tırnaklarımla masada ritm tutarak dikkatimi yeniden toplamaya çalıştım. Olmuyor. Derin bir nefes aldım ve Clark'a baktım. "Tanrı aşkına buna nasıl katlanıyorsun!?"

Clark kahveye can kurtaran gibi sarılmış halde yanıma oturdu. Gözlerinin altındaki morluklarla zombi gibi gözüküyordu. Ya da morfin bağımlısı bir zombi. Herneyse. Bana boş gözlerle baktı. "Bunun bir çok yolu var ama asıl olay neredeyse kimsenin derslerine katlanamaması ve bunu zorunluluktan yapması." Kahvesinden büyük bir yudum aldı. Yapabilse damarlarına saf kafein enjekte edecek gibi duruyordu. Hafifçe sırıttım. "Yine de düşününce senin için biraz daha kolay. Bu işi ezberlemen gereken bir şarkı o şarkıyı söyleme biçimi gibi ezberlemeyi dene zevklendirmeyi denersen daha kolay olur." hafifçe kafamı kaldırdım ve yüzümü buruşturdum. Sonrasında defteri önümden iğrenerek ittirdim ve homurdandım. Kahvemi tek dikişte bitirip Clark'ın kahvesini kaptım ve onu da içtim. Bana, beni öldürecekmiş gibi bakıyordu. "Bu yıllık bu kadar ders çalışmak bana yeter." dedim ve mutfa ilerleyip biraz daha kahve aldım ve karamelli çikolata zulamı aldım. Masanın yanındaki büyük koltuğa gömüldüm ve kahvemden büyük bir yudum aldım. Başımı kaldırdığımda elinde bir tane karamelli çikolata olna Clark'la göz göze geldim. Homurdandım. "Çikolatalarıma dokunma Davin!"

Clark'ın elinde çikolata yüzünden ona hala öldürücü bakışlar atıyordum. Sonunda omuzlarını düşürdü ve homurdanarak çikolatamı bıraktı. Bana öldürücü bakışlar atıyordu. Misafirperver olmayı dene Burke bir çok iyi davranış gibi bu da seni öldürmez inan bana. Ama yine de seni gerçek aşklarınla yalnız bırakayım." dediğinde kahkaha attım, o ise mutfağa yöneldi. Yerimden kalkıp çikolata kutusunu önüme çektim ve bir çikolatayı ağzıma attım. Damağıma yayılan tanıdık tatla beraber gülümsedim ve kahvemden bir yudum aldım. Kapıda göründüğünde elinde -aynen benim gibi- devasa bir bardak kahve vardı. Sonrasında beni sıkıştıracak şekilde yanıma oturdu ve önüne benim sadece birini öldürmek için kullanacağım ansiklopediyi açtı. Kahvemden büyük bir yudum aldım. Hala homurdanıyordu. "Pekala Burke... Sen ve Kingsley olayı doğru mu peki?" Kahveyi püskürttüm. Öksürme ve gülme krizi arasında sıkışmış durumda koltuktan düştüm. Kahve beni es geçip halıya döküldü. Gülmeyi kesince Clark'a bakarak kahkaha attım. "Sen de mi Brütüs? Tanrı aşkına! Çocukla bir kaç kez yattım diye onunla çıkıyor sayılmam. Senle bile yattım ben."dedim homurdanarak. Sonrasında bardağı masaya koydum ve Clark'ın yanına geri sıkıştım ve yeniden kıkırdamaya başladım. Clark'ın yüzündeki ifadeyi görünce sustum. "Çenemi kapadım kaptan."dedim sırıtarak.

Clark sinir bozucu vaazını vermeye devam ederken gözlerimi muhteşem kokan kahveye diktim ve dudaklarımı yaladım. Clark konuşmayı kesince gözlerine baktım ve kafamı omzuna koyup yavru köpek bakışlarımı harekete geçirdim. "Clarkié, rica etsem bana biraz kahve getirir misin?"dedim ve alt dudağımı sarkıttım. Gözlerini devirdi, ama ayağa kalkıp bana evde bulduğu en büyük fincanla kahve getirdi. Kahvenin kokusunu içime çektim ve çikolata kutusunu ortamıza bıraktım. Hala yavru köpek bakışlarımla ona bakıyordum. Homurdandım. "Bu halıyı ben temizlemeyeceğim."dedim. Her gün otel temizlikçileri temizliyordu ama akşama kadar o leke orada kalırsa kat temizlikçileri işsiz kalacaktı.

Kahvemden bir yudum aldım ve karamelli çikolatayı ağzıma attım. "Der çalışmaktan sıkıldım ben. Burada durursak bütün kahve stoğumu bitireceğiz." dedim ve kahve bardağımı kafama diktim. Sonrasında ayağa kalktım ve kahve lekesinin üstünden atladım. Clark'a ceketini fırlatırken gülümsedim. "Dışarı, hemen." dedim ve Clark'la dairemden hızlıca çıkıp kendimizi sokaklara bıraktık.