Yaralar...

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]&[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Victoria&Wissey

Akşam Saatleri

İskele

İskeleye doğru sarsak adımlarla koşarken göz yaşlarım her şeyi bulanıklaştırıyordu. Dudağımdaki, kaşımın üstündeki ve yanağımdaki acı dayanılmazdı neredeyse. Ortak evde her zamanki gibi para kavgası olmuştu.Küçük Mila biraz para çalmıştı. Onu korumaya çalışırken onun yiyeceği bütün dayağı ben yemiştim. Ama değerdi. Daha on yaşında bir kız ne anlayabilirdi ki paradan? Gece beni döverken karşı çıkmaya çalışmadım bile. Eğer çalışsaydım daha fena dayak yiyeceğimi öğrenmiştim çünkü. Yüzümdeki yaraları saçımla gizlemeye çalışarak iskelede bir banka oturdum. Derin bir nefes aldım ve göz yaşlarımı sildim. Bu geceyi dışarda geçirmem gerekecekti. Jack'i bulup bana yatacak yer vermesini sağlamalıydım. Evden çıkarken yırtılmış olan kotuma baktım ve inledim. Bunu dikmeme gerekecekti. Yenisini almaya param yoktu çünkü. Evde tek hırsızlık yapmayan bendim. Lisede burslu olduğum için verilen bir miktar para sayesinde beni tutuyorlardı zaten. Ayak sesleri duyunca saçımı yüzümün önüne çektim ve gelenin Gece olmaması için dua ettim.

Adımlar duraksadığında korkudan kalbim çıkacaktı yerinden neredeyse. Başımı kaldırmaya cesaret edemiyordum. Ama sonra duyduğum ses Gece'nin gelmesinden bile kötüydü. "Victoria!" Bu Wissey'di ellerimle yüzümü saklamaya çalıştım. Okuldan birini beni böyle görmesini istemiyordum. Gözlerimden akan yaşlar dudağımdaki yaraya değince acım arttı ve ister istemez yaşları silmek için elimi yüzümden çektim. Yanıma oturan Wissey eliyle çenemi kaldırdı ve ışıkta çıkan yüzüme dehşetle baktı. Geri çekildim ve derin bir nefes aldım. "Lütfen Wissey, bir şey söyleme. Ne kadar kötü olduğunu biliyorum."dedim ve yüzümdeki yaraların birine elimdeki peçeteyi bastırdım. Kanamaları hala durmamıştı.

Peçete ile yaraların üstüne bastırırken acıdan bayılmamak için kendimi zor tutuyordum. En azında geçen seferki gibi bir yerim kırılmamıştı. "Peçete bastırıp duramazsın. Yaralarının güzelce temizlenmesi gerekiyor," dedi hafif bir sesle. Sesi bende rahatlama etkisi uyandırıyordu. Elini dizimin üstüne koyup hafifçe sıktı. Bakışlarımı bana şefkatle bakan gözlerine çevirdim. Dudağında buruk bir gülümseme vardı. "İstersen seni bizim eve götüreyim. Hem bu gece benimle kalırsın, hem de anneme yaralarını güzelce temizletirim. Ne dersin?" dediğinde ister istemez iç çektim. Kalacak sıcak bir yer... Başımı hafifçe salladım. Ama konuşurken sesim tereddütlüydü. "Başına bela olmak istemem Wissey. "dedim ve hafifçe gülümsemeye çalıştım ama dudağımdaki yara zonklayınca acıyla inledim ve gözlerim doldu.