Eski sayfalar.

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]&[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Cher & Clark

Geçen sene.

Gece yarısı.

Kendi dairemde elimde bir şişe votkayla dolanıyordum. Bu ikinci şişemdi ve yarısına gelmiştim bile. Odaklanmakta zorluk çekiyordum. Ama yapacak işim yoktu. Zaten GG yüzünden bütün moralim yerle birdi. Kimsesiz ama ateşli kız. Beni nasıl böyle tanımlaya bilmişti?! Resmen deliye dönmüştüm. Öfkeyle bütün şişeyi kafama diktim. Kendimi büyük deri koltuğa attım ve topuklu çizmelerimi çıkardım. Kafamı koltuğun kenarına koyduğumda biri sertçe kapıyı vurdu. Yerimden zıpladım neredeyse. Sendeleyerek kapıya gittim ve açtım. Karşımda kör kütük sarhoş Clack'ı bulunca ağzıma açık kalmıştı. Kimse görmeden onu içeri çektim. Biri görürse kesinlikle haber olurdu. " Seni aptal! Kör kütük sarhoş bir halde burada ne arıyorsun?" dedim tıslayarak. Evet bende sarhoştum -ki ikinci şişe yüzünden dünyam dönmeye başlamıştı- ama Clark ne kadar içtiyse aklol kokuyordu.

İçki vermekte zorlanan üçüncü yerden sonra sonra bir şişe viskiyi almayı başarabilmiştim. Bunların nesi vardı böyle daha önce rahat içki aldığım yerler şu an bana içki vermiyordu. Herhalde oraya zaten bir şişe bitirip oradan yara bere içinde ayrılmamdan dolayıdır. Bu yaralar kimin umurundaydı ki? Yolda amaçsızca yürüdüğümü zannederken nereye geldiğimi fark edemememiştim. Aslında buraya gelmeyi içten içe istediğim için ayaklarımın beni buraya getirmesi çok anlamsız bir şey değildi. Otele girmeden önce şişeyi bitirip yolda bir yere attım. Oteldeki çalışanlara dikkat etmeden asansöre bindim ve kral suitine çıktım. Odayı bulmam çok zor olmamıştı en gösterişli kapıyı sarhoş halimle bile seçebiliyordum. Kapıyı sertçe vurdum ve açılmasını bekledim. Belki oda da değildi? Belki başka birisi vardı? Ama bunları düşünecek durumda olmadığımı biliyordum. Kapıyı açtığında çok şaşkın görünüyordu Cher. Hemen içeri almaya kalktı. Bunu beni istediği için yaptığını sanmıyordum ama öyle olsa daha eğlenceli olurdu. Ve bu kız kesinlikle eğlence bozan biri. " Seni aptal! Kör kütük sarhoş bir halde burada ne arıyorsun?" dedi tıslayarak. Evet onu da görmek güzeldi. Ve hiç öfkeli gözükmüyordu. Demek isterdim. "Öyle mi kimsesiz ama ateşli kız. Buraya o haberin yalan olduğunu her zaman yanında olduğumu söylemek için gelmiştim." Bu sözün kalpsiz sol tarafına işe yaramayacağını biliyordum. Ama yinede bunları söylemek güzeldi. "Sende niye beni sevemiyorsun ki? Mutlu olmamızı neden engelliyorsun?" Bunları bir çocuk edasıyla söylemiştim resmen.

Clark önümde sendelerken gözlerini benim gözlerime odakladı. Bakışlarının bulak olduğunu fark edebiliyordum. Ama onun benim sarhoş olduğumu anlayacak kadar ayık olduğunu sanımıyordum. "Öyle mi kimsesiz ama ateşli kız. Buraya o haberin yalan olduğunu her zaman yanında olduğumu söylemek için gelmiştim." dediğinde şaşkınlıkla ona baktım. Şaşkınlığımın yerini yakıcı bir öfke alıyordu. GG yüzünden tamamen dalga konusu haline gelmiştim. Clark'ın bile diline düşmüştüm. "Sende niye beni sevemiyorsun ki? Mutlu olmamızı neden engelliyorsun?"dediğinde çocuk gibiydi. Bir adım geriye çekildim ve yüzümü buruşturdum. Gözleri bütün vücudumda geziniyordu. Dişlerimi sıktım ve konuşmaya başladım. "Çünkü seni sevmiyorum Clark! Artık anla bunu! "dedim ve elimi saçlarımın içinden geçirdim. Sarhoşluğum ağır basmaya başlamıştı. Fark etmiştim. Sırtımı dikleştirdim ve koltuğa oturdum. Böylece ortalığa yığılmazdım...

Bir adım geri çekilmişti. O kadar çok mu rahatsızlık veriyordum ona? "Çünkü seni sevmiyorum Clark! Artık anla bunu! " Anlıyordum. Hemde her şeyi anlıyordum, ama bunları kabullenemiyordum olay sadece buydu. Saçlarını eliyle gezdirdi. Seksi hali bunu yapmasıyla birlikte daha seksi oluyordu. Birden koltuğa oturdu. Neden uzaklaşıyordu ki sanki? Yanımda kalabilirdi en azından. Bende koltuğun oraya doğru onun önüne doğru diz çöktüm. "Çünkü beni sevmeye asla çalışmıyorsun. Belki de korktuğun şey bu değil mi? Birine aşık olmak, birine bağlanmak. Özellikle bu kişinin daha lise üçte olması seni rahatsız edecektir." Sarhoş halimi birazcık dahi olsa içimde tutmaya çalışıyordum ama bu laflarımdan sonra tamamiyle kendim olmayı bırakmaya başlamıştım. Koltuğun yanlarına tutunup biraz havaya yükseldim ve koltuğun yanlarına dizlerimi koyarak koltuğun üzerine çıktım. Daha karşı koymamıştı herhalde o da en az benim kadar sarhoştu. "O zaman neden bir bağ varmış gibi hissedeyim ki? Olayları sadece akışına bırakmaya ne dersin?" Eğilip boynunu öpmeye başlamıştım. Bu gerçekten çok uzun zamandır istediğim tek şeydi ve bunu sarhoşken yapmaya cesaret bulabiliyordum. Ben tam anlamıyla yüz karasından başka bir şey değildim. Diğer elimle saçlarını yavaşça okşamaya başladım. O ağır darbeyi yemeden önce ilerleyebildiğim kadar ilerleyecektim.

Koltuğa oturduğum zaman gözlerimi hızlıca kırpıştırdım. Görüşüm bulanıklaşmaya başlamıştı. Mantıklı düşünemez hale gelmem ise an meselesiydi. Bu kadar içmek bir hataydı. Hayır, asıl hata ona kapıyı açmamdı. Bana doğru diz çöktüğünde kaşlarımı kaldırdım. Evet bir kaç kez daha bu durumla karşılaşmıştım ama o zaman kaçabilecek kadar ayıktım ve kapalı bir alanda değildi. Bu iş gittikçe garipleşiyordu. Endişeli olduğum zamanlar gibi dudağımı ısırdım. "Çünkü beni sevmeye asla çalışmıyorsun. Belki de korktuğun şey bu değil mi? Birine aşık olmak, birine bağlanmak. Özellikle bu kişinin daha lise üçte olması seni rahatsız edecektir." Aşık olmak mı? Eski moda. İnsanların aşk dediği şey benim için çöpten ibaretti. Anlamsız ve aptalca. Neden böyle bir şey isteyeyim ki? Aptal değilim ve herkesi parmağımda oynatıyordum. Ayağa kalkıp koltuğa oturduğunda hafifçe geriye doğru kaçtım. Ne yaptığını sanıyordu bu? "O zaman neden bir bağ varmış gibi hissedeyim ki? Olayları sadece akışına bırakmaya ne dersin?" dedi. Sonrasında sıcak dudaklarını boynumda hissettim. Şaşkınlıktan kala kalmıştım. Cidden sarhoş olmalıydı -ki ben farklı durumda değildim- yoksa bunu yapamayacak kadar korkaktı. Elleri saçlarımda gezinirken ellerimi göğüsüne koyup onu itmeye çalıştım. Ama direnemeyecek kadar sarhoştum. Birkaç saniye sonra buna bile gücümün kalmayacağını biliyordum. "Hayır, çekil üze-" daha sözümü tamamlayamadan dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Onu daha sert itmek için çırpınmaya başladım. En sonunda tırnaklarımı yüzüne geçirince geri çekildi. Hemen ayağa fırladım. Ve onda uzaklaştım. "Bir daha bunu sakın deneme!"dedim. Üstüm başım dağılmıştı. Öfkeyle üstümü çekiştirdim. Bu çocuk beni öldürüyordu.

Ben onu öpüp, saçlarıyla oynarken, o elini göğsüme koymuştu. Bir an kabul edeceğini düşünmüştüm ama onun yerine ittirmeye çalıştı. Her zamanki güçlü arkadaş bu sefer güçsüz düşmüş gibiydi çünkü iteklemesi bir işe yaramıyordu. "Hayır, çekil üze-" Daha fazla o şekilde konuşmasını istemiyordum. O yüzden, o daha sözünü tamamlayamadan dudaklarımla dudaklarına çok sert bastırdım. Hayatımda yaşadığım en iyi anlardan biriydi bu. Hayır en iyi anlardan biri değil kesinlikle en iyi an buydu. Tekrar onu öpmeme karşılık vermesi öpücükle değil daha sert iteklemekle oldu. Bu kızın her şeyi akışına bıraktığını sanırdım şimdi neden akışına bırakmıyordu ki? Tırnaklarını yüzümde hissettim. Çok acı dolu bir şeydi bu. Hemen oradan geri çekildim. Ne yaptığını sanıyordu bu. Ben geri çekilince benden uzaklaşan kişi o oldu. "Bir daha bunu sakın deneme!" Çok yanılıyordu deneyecektim. Ona baktığım her zamanki sevecen veya çocuksu bakış gitmişti. Daha çok öfkeli gözüküyordum. "Sadece şu gece düzgün davranmak çok mu zor geldi? En azından sevgiyle değil de zevkle karşılık verebilirdin." Sesim biraz öfkeli çıkmıştı. O yüzden sesimin nasıl olduğunu fark eder etmez halimi düzelttim. Sert şekilde davranmak iyi gelmezdi kesinlikle. O ne kadar geri çekilmeye çalışsa da ona hızla tekrar yaklaşıp kollarımın arasına almıştım. "Sadece tek bir gecenin senin için bile iyi gelmeyeceğini söyleme vahşi olmayı bırak."

"Sadece şu gece düzgün davranmak çok mu zor geldi? En azından sevgiyle değil de zevkle karşılık verebilirdin." dediğinde sesinde öfke vardı. Neden bahsettiğinin farkında mıydı acaba? Aptal bir alt sınıf bana dokunamazdı bile. Evet, onlarla eğlenmedim desem yalan olurdu. Ama Clark her seferinde daha fazlasını istiyordu. Bu tamamen saçmalıktı. Ben ne kimseye bağlanabilir ne de aşık olabilirdim. Aptalca. Sesinin nasıl çıktığını fark edince yüzündeki ifade değişti. Kendi kendime çekip gitmesi için bağırmamak için dudağımı ısırırken yanıma geldi ve beni kendine doğru çekti. Lanet olası topuklularım ayağımda olmadığı için kafamı birazcık kaldırmak zorunda kalıyordum. "Sadece tek bir gecenin senin için bile iyi gelmeyeceğini söyleme vahşi olmayı bırak." Dediğinde haklı olma payı vardı. Bir adım geriledim ve ondan uzaklaştım. Bir adım daha geriye adım attığımda sırtımda duvarın pürüzsüz ve soğuk yüzeyini hissettim. İster istemez soğuklukla irkildim. " Evet, iyi gelebilir. Ama senle değil. "dedim. Ayakta durmak için iyice duvara yaslanmam gerekiyordu artık.

Yine bir adım geriye gidip benden uzaklaştı. Biraz daha geriledikten sonra duvara deydi ve o irkilmesini gördüm. Onu istememe daha çok yol açıyordu. " Evet, iyi gelebilir. Ama senle değil. " Bu lafları söylediğinde sarhoş olmayan halim olsa alınırdı. Tabii sarhoş olmayan halim olsa bu kadar ileriye gidemezdi ama olsun. Bu konuşmaları bile benim için çok çekici geliyordu ve beni benden alıyordu. Birden duvara iyice yaslanmaya başladı. Bunun nedeninin sarhoş olduğundan anlayabiliyordum. Ayakta durmaktan gerçekten zorlanıyor olmalıydı. "Belki başka zaman istediğini bulabilirsin. Ama bu gece sadece ben varım. Yalnız ve ateşli." Bu lafı kullanmayı çok sevecektim. Ona doğru tekrar yaklaştım ve bu sefer kaçışı olamayacak olan duvarın dibine kadar geldim. Kollarını tutup çok az eğilerek tekrar dudaklarımı dudaklarına bastırmıştım. Her zaman benden uzun olduğunu düşünürdüm ama ben daha uzun gözüküyordum şu an. Herhalde giydiği topuklulardan öyle hissettim. Çırpınmaya çalışıyordu ama hiç bir şey yapamayacak haldeydi. Biraz daha öptükten sonra. Nefes nefese kaldım ve dudaklarımı ondan çekip "Bunun hoşuna gitmediğini söyleme. Çünkü yalan söylediğini anlayabilirim." Laflarım bitince tekrar dudaklarına yapışmıştım.

"Belki başka zaman istediğini bulabilirsin. Ama bu gece sadece ben varım. Yalnız ve ateşli." Her saniye bu lafı yüzüme çarpıyordu. Bundan nefret ediyordum. Kimseyle bir bağ kurmamam beni seçimimdi. Ben zavallı yalnız bir kız değildim. İstediğimi elde ederdim. Sadece istemem yeterdi. Clark aramızdaki mesafeyi kapatırken duvar kenarına sıkıştığım ve sarhoş olduğum için kaçışım olmadığının farkındaydım. Kollarımı onu itmemi engelleyecek şekilde tutup sertçe dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Hala çırpınmaya çalışıyordum. Ama sarhoşluğum benliğimi ele geçirdiği için mantıklı hareket edemiyordum. Zaten ayakta durmakta bile zorlanırken ondan nasıl kaçabilirdim? Geri çekildiğinde nefes nefeseydi. Gözlerindeki arzuyu sarhoş halimle bile fark edebiliyordum. "Bunun hoşuna gitmediğini söyleme. Çünkü yalan söylediğini anlayabilirim." dediğinde zaten yalan söylecek halde olmadığımı düşündüm. Bu sefer beni öpmeye başlayınca ona karşılık verdim. Zaten ne yaptığımın farkında değildim bile. Elimi saçlarının arasından geçirirken çok yumuşak olduklarını fark ettim. O benim üstümdekini çıkarmaya çalışırken sırıtttım. Bende çok farklı değildim açıkçası. İyiki kapıyı kapatmayı akıl edebilmiştim. Kollarımı boynuna dolarken gerilemeye başlamıştı. Kucağında benle koltuğa oturduğunda hala nefessiz öpüşüyorduk. Geri çekildiğimde dudağımı ısırıp gülümsedim. " Yalan söylediğimi anlayamazsın bile. Ben profesyonelim. "dedim ve baştan çıkarıcı bir şekilde güldüm. Gülümsemem yüzümden silinmemişken yeniden öpüşmeye başlamıştık bile.

Sonunda onu öperken gerçek bir karşılık alabilmiştim. Daha önce de sarhoş olduğunu görmüştüm. Keşke bu kadar ileri gitmeyi daha önce yapsam diye düşünmeden edemiyordum. O zaman şu anki durum daha farklı olabilirdi. Öpüşürken ellerini saçlarımda hissettim. Bu kadar sert görünmesinin arkasında çok ince hareketler yapmayı başarabiliyordu. Üstündekileri çıkartmaya çalışıyordum. Bu gereksiz şeylerden ne kadar çabuk kurtulursak o kadar iyiydi. Aynı zamanda acele etmezsem bu fikirden tekrar vazgeçeceğini düşünüyordum ki, onun da benim üstümdekileri çıkartmaya başlamıştı. Artık vazgeçmesine imkan yok gibiydi. Kollarını boynuma dolamıştı. Güçsüz haliyle onu kavrayıp kaldırabilmem çok kolay oldu ve gerileyip koltuğa oturdum. Deminki halimizle tek fark ters durumda olmamız ve onunda bana düzgün bir şekilde karşılık vermesiydi. Birden geri çekildi. Ben daha bir şeyler düşünemeden dudağını ısırmış olduğunu ve gülümsediğini gördüm. Devam edecekti. " Yalan söylediğimi anlayamazsın bile. Ben profesyonelim. " Gülümseyişi yüzüne iyice yayılırken dayanamadım ve onu öpmeye tekrar başladım. Bu gece nefes alamamaktan öleceğimi hissediyordum. Dediklerini anlamam ona bakmaktan biraz geç olmuştu. Biraz daha öpüştükten sonra öpmeyi bırakan bendim. Yüzümde tuhaf bir mutluluk olduğunu biliyordum. Yine de bu mutluluk gülüşünü yüzümden silmeyi başaramıyordum. "Her... Her zaman yanında dolaşan be... benim. Sen profesyonel olabilirsin ama benim de seni tanımak için bayağı bir zamanım oldu." Nefessizlikten sözleri bile tam söyleyemiyordum artık. Tekrar öpmeye başlamadan önce üstündekini çıkarttım ve sadece üzerinde iç çamaşırıyla kalmasını sağladım.

"Her... Her zaman yanında dolaşan be... benim. Sen profesyonel olabilirsin ama benim de seni tanımak için bayağı bir zamanım oldu." dediğinde yüzünde neşeli diye bileceğim bir gülümseme vardı. Gözlerimi hızlıca kırpıştırdım bunun üzerine. Üstümdeki bluzu hızlıca çıkardığında söylemeye çalıştığım şeylerde aklımdan uçup gitti. Zaten ne yaptığım hakkında hiç bir fikrim yoktu. Dudaklarına doğru fısıldadım. "Beni çözemezsin. "

-Sabah-

Güneş ışığını gözlerimin üstünde hissedince huzursuzca kıpırdandım. Sonrasında uykulu bir şekilde sol tarafıma döndüm. Kolumu uykulu bir şekilde yanıma koyunca elim çıplak bir tene değdi. Hemen gözlerimi açtım. Karşımda Clark'ı gördüğümde bende uyku kalmamıştı. Burada ne arıyor, diye düşündüm. Dün gece ile ilgili hiç bir şey hatırlamıyordum. Lanet olsun, lanet olsun! İç çamaşırlarımla yataktan çıktım ve yerde olan kotumu hızlıca giydim. Bluzumu üstümden geçirirken bağırdım. "Lanet olsun! Ne içtim ben?!" dediğimde uyanmıştı. Bense yaptığım şey için kendime sövüyordum. Aptal C! Aptal!

Ben öfke ile bluzumla boğuşurken o tamamen uyanmıştı. Yataktan kalkıp yanıma geldiğinde sinirlerim çoktan beynime zıplamıştı. "Hızlanmaya çalışma dün gecenin her karesi ne kadar sarhoş olsam bile beynime işlendi." dedi ve bluzum yakasını düzeltti. Sonra beni öptü. Geri çekildiğinde neredeyse hırlayacak kadar sinirliydim. "Hem neden bu kadar acele ediyorsun ki giyinmek için?" dediğinde homurdanarak onu ittirdim. Bluzun düğmelerini hırsla ilikledim. Bana sırıtarak baktığını görünce ileri atıldım ve sert bir tokat yapıştırdım. Konuşurken neredeyse tıslıyordum. "Davin eğer bunu birine söylersen seni öldürürüm! Şimdi çık evimden! Seni bir daha görmek istemiyorum! "dedim ve göğüsünü bir daha itekledim. Yüzünde kırılmış ve alınmış bir ifade vardı. Dudaklarımı birbirine bastırdım. Kapıyı çekip giderken ben hala sinirle sövüyordum. Kapıyı kitledim ve yeni bir viski şişesi çıkardım. Şişenin kapağını açarken mırıldandım. "Bu sefer kapıyı açmayacağım."

-RP SONU-