kötü çocuk ve baş belası .s

Lowell'ların sarayına her adım attığında olduğu gibi, hizmetçi paltosunu alıp arkasını döndüğü John topuklarını pamuk poposuna vura vura üst kata çıktı. Bay Lowell ortaya çıkmadan Tracy'nin odasına uğramasa güzel pirensesi ona trip atardı sonra. Normalde kapının önünde durup anın tadını çıkarırdı, sevgilisinin telefonda arkadaşlarına kendini anlatmasını dinlerdi ama o da neydi! Tuhaf tuhaf nefes alıp verme sesleri geliyordu! Gözleri büyüdü, güzel kaşlarını saç diplerine kadar kaldırdı. Noluyordu lan!!! Kapıyı ani adrenalin yüzünden kulpundan açmak yerine tekmeyle açtı. Ohhh, başka biri kalbindeki tahtın sahibine ellemeye çalışmıyorsu ama bi dakka? O ne? Sevgilisi kıyıya vurmuş balina gibi tuhaf hareketlerle koca bi topun tepesinde kıvranıyordu. Yoksa epilepsi krizi mi geçiriyordu?! John bebeğini kurtarmak için o süper içgüdüsüyle atıldı, sevgilisinin üzerine düştü, top altlarından kaydı ve yere yuvarlandılar. Hmmm böyle planlamamıştı ama gözlerini açtığında sefgilisinin koca gözlerinin ona baktığını gördü. Utangaç utangaç kıkırdadı, kulaklarına kadar kızardı.

altın çocuk, afedersin şeyini tutarak, ayağa kalkmaya çalıştı. sevgilisinin tavrına bakılırsa babası yakınlarda olmalıydı. aşkının rol yeteneği bile on numara beş yıldızdı daha nolsundu! "KUSURA BAKMAYIN BAYAN LOWELL YARDIMCI OLMAYA ÇALIŞIYORDUM" dedi kapıya doğru bağıra bağıra. bay lowell duyuyorsa çok iyi bir damat adayı olduğunu düşünsün diye yapıyodu bunları. ne olduğuna bakmaya gelen hizmetçiye "karışma, bendee" diyerek yolladıktan sonra sefgilisine döndü. "aşkım çocuğumuz olmicak baban yanlış anlamasın diye abartma yaa .d" diye fısıldadı. bak yine kızarmıştı. of, bir de heyecandan elleri terlemeye başlamıştı. avuçlarını totoşuna silip utangaç utangaç gözlerini kırpıştırdı. tracy'nin kirpiklerinden etkilendiğini ilk tanışmalarında farketmişti. "bu akşam bahçede buluşuyoruz di mi? süprizim var sana. bak gelmezsen tivitırda bana yazdığın aşk şiirini yayınlarım .d çok hayranım var biliosun herkes öğrenir aramızdakileri"

"bak ayıbediyon ama..." parmağıyla ciks gömleğinin üzerine, kalbinin olduğu yere yamuk yumuk bir zikzak çizdi. "kalbimi kırdın." alt dudağını sarkıtıp gözlerini kırpıştıra kırpıştıra baktı aşkitosuna. "nerden görcek baban gülüm, bahçıvan bile görmüyo. kamuflaj giyiyorum. hava almaya çıktıım dersin. serada el ele tutuşuruz??" sera aşkı memnudan öğrendiği bir numaraydı. ya, treysi onu öyle seviyordu ki babası öğrenecekte görüşemeyecekler diye korkudan ölüyordu işte! aşık olmak buydu! gerçi aşkını ikna edip evine bir götürebilse, asıl aşk neymiş orda görecekti. odasının duvarları treysisiyle kendinin şoplanmış fotolarıyla bezeliydi. yastıklarında treysinin kafası vardı. oyuncak ayılarınada treysi maskesi takmıştı, bazen onu çok özlediğinde.... ayılarına sarılıp uyuyordu.