İş Kavgası

O sabah Paris'den New York'a yeni dönmüştüm. Bir taxi durdurduktan sonra aracın kapısını açtım ve o rahatsız edici koltuğa oturdum. Adama "Harrington Şirketine gidicem" dedim. İnanamıyordum babam arabamı havaalanından aldırmıştı. Ben de bu yüzden bu rahatsız edici koltuklara kalmıştım. Hem yavaşdı hem de çok rahatsız ediciydi. Bu da benim sinirlerimi bozmaya yardımcı olmuştu. Gözlerim kıpkırmızıydı. Dikiz aynasından görebiliyordum. Taxi şoförü sanki bilerek her ışıkta durmaya çalışıyordu. Sonunda varabilmiştik. Sonunda ulaşmıştım. Taxi şoförüne parayı uzattıp taxiden indim valimi bağajdan veren taxi şoförü tekrar sürücü koltuğuna binip gitmişti. Valizimi sürükleme gerek yoktu bile kapı güvenliklerden biri valizimi alıp odama çıkarmıştı. Ben ise odama geçmeden babamın yanına uğramam gerekiyordu. Babamın odasının kapısına geldiğimde kapıyı tıklattıp içeri girdim. "Selam baba. Nasılsın?" dediğimde gözlerini sinirli bir şekilde çevirip bana bakmıştı.

O sabah şirkete adım attığımda Austen hala gelmemişti. Ben onu Londra'ya iş yapsın diye gönderiyorum. Kendisi orada eğleniyor. Bu ne saygısızlık bu ne kendini beğenmişlik. Kime çekmiş anlamıyorum ki diye düşünürken kapı çaldı. Kapıya doğru yönelerek "Gir." dedim. Austen zannediyordum ama gelen sekreterimdi. " Bir şey istiyor musunuz? Bay Harrington." dedi. Canım hiç bir şey istemiyordu. " Hayır teşekkürler." dedim. Kapıyı sesiz bir şekilde kapatıp dışarı çıktı. Cama doğru yöneldim. Şirketin önünde bir taksi gördüm. İçinden Austen inmişti. Hemen masamın başına geçip oturdum. Oturduktan bir kaç dakika sonra kapı çaldı ve içeri Austen girdi. Kapıyı kapatıp "Selam baba. Nasılsın?" dediğinde sinirli bir şekilde dönüp Austen'a baktım. Sinirliydim. "Neredesin sen bugüne kadar" dedim. çok sinirli ve ciddi gözlerle bakıyordum.

Sinirli gözlerle bakan babam bir anda "Neredesin sen bugüne kadar" dedi. Hızlı bir şekilde "Paris'e gittim ya baba." dedim. Sinirlenerek ayağı kalktı. Bana doğru yaklaşıp "Ben seni oraya iş yap diye gönderdim. Git orda eğlen diye yollamadım." dedi. Çok şaşırdım. "İyi de baba ben senin işlerin yüzüne kendi kendimle ilgilenemeyecek miyim?" dedim. O sinirli gözlerle hala bana bakıyordu. Siniri hala dinmemişti. Belkide bu laftan sonra daha çok sinirlenmişti. Ben de şom ağızlı gibi neden böyle dedim ki başıma gelecekleri bilerek. Bmyle konularda hiç kafam çalışmıyordu. Belki de şimdi şirkete girmeme bile izin vermiyecekti. Ama ben bir bakıma ben haklıydım. Ben haklı olmama karşın ne diyecek diye çok merak ediyordum.